Toplum tepkisizleşti ama neden?

Geçen hafta içinde yerel bir gazetede ilginç habere rastladım. Neydi haber? Bucak ilçesine bağlı Kestel Köyü dağlarında orman yangını çıkıyor. İtfaiyeler ve orman yangın söndürme ekipleri müdahale ediyor. Köylülerden söndürme faaliyeti için gönüllü olmaları yönünde köy hoparlöründen çağrı yapılıyor. Sonra ne oluyor? Hiç kimse gitmiyor. Yani ‘bana ne’ diyor.

Bugün Ankara’da yapılan bombalı terör saldırısı sonrası 3 masum vatandaşımız ölüyor, onca masum insanımız yaralanıyor ya… Twitter üzerinden bir gazeteci arkadaşımız diyor ki, ‘ETA saldırısı sonrası Madrid örneğinde olduğu gibi terörü protesto eden 1 milyon Ankaralı yürümez mi acaba?’…

Bence yürümez ve ‘bana ne’ der…

Hatta çok iyi anımsıyorum, Silvan saldırısı sonrası bazı il ve ilçelerde terörü protesto mitingleri düzenlendi. Katılım o kadar cılız kaldı ki bazı ilçelerde yapılamadı bile…

‘Toplum tepkisizleşti ama neden?’ Kritik soru budur!

Sosyologlar, psikologlar mutlaka bilimsel temelli birçok teori ve gerekçe sunabilirler.

Sıradan bir vatandaş olarak gözlemlerim ışığında ‘neden’ sorusuna ben şöyle yanıt verebilirim. İnsanımızın aşırı derecede bireyselleşmesidir. Herkes ama herkes ‘gemisini kurtaran kaptan’ misali yalnızca kendini düşünmektedir. Duyarlı olduğu konular parasal felce maruz kalmıştır. Toplumun sinir uçları para makasıyla iyicene törpülenmiştir ve duyarsız hale getirilmiştir. ‘Bana ne’ imgesi ya da nidası bu tezimin vardığı zirve noktasıdır.

Örnekleme yapalım isterseniz…

-Arkadaş, bak şurada kaza olmuş

-Bana ne!

-Niye yahu?

-Arkadaş! Maaş alan doktor var, maaş alan polis var, gitsin baksınlar…

-Arkadaş, bak orada yangın çıkmış?

-Bana ne! Maaşlı orman yangın söndürme ekipleri var, itfaiyesi var, gitsin onlar ilgilensin arkadaş!

-Arkadaş, bak ülkemiz kan gölüne dönmüş, terör saldırıları artmış…

-Bana ne!

-Niye yahu?

-Arkadaş! Ben seçimde oy verdim, temsilci gönderdim ve hükümet ettim. Emrinde polis var, asker var, çözsün, bana ne!

-İyi de arkadaş, seni ne ilgilendirir?

-Yalnız kendim yani ben! Bu kadar haksız rekabet olsa da çalışmak, çok para kazanmak, ailemi doyurmak, çocuklarımı okutmak, araba almak, ev almak, kısaca ayakta kalmak… Gerisi fasa fiso işlerdir. Beni de hiç ilgilendirmez. Bana ne!

Bu örneklerini verdiğim duygu ve düşünceyle hareket eden toplumumuzda neredeyse yüzde 60-70 oranında insan vardır. Toplumun geri kalan yüzde 20-30 oranında insanımız da kendilerini cemaat ve tarikatlara teslim etmişlerdir. Tam biat ederler, asla bu konuları düşünmezler… Sadece askere, polise Allah yardımcısı olsun diye dua ederler, bir de ‘devletimize, milletimize zeval gelmesin’ derler…

Ben, yani sıradan bir vatandaş, eksik gedik olabilir ama kabaca Türkiye’de yaşayan büyük çoğunluğun fotoğrafını böyle çektim.

İster kızın, ister kızmayın, benim nazarımda ‘Toplum tepkisizleşti ama neden?’ sorusunun yanıtı böyledir. 

Bu yazı daha önce kisi tarafından okundu.