AKP, PKK terörünü bitirebilir mi?..

Tamam, önceki makalelerimde PKK’nın aptallığını, dangalaklığını anlattık, katıldınız ya da katılmadınız..

Hayatta hiçbir reaksiyon tek yanlı gerçekleşmez.. Mutlaka karşı tarafı vardır, kısaca buna artı, eksi taraf diyoruz..

1984’den beri süre gelen PKK meselesi, 1999’da lideri Abdullah Öcalan’ın yakalanması ve İmralı’da hapishanede tutulmasıyla yepyeni bir evreye ulaştı..

Bu meseleye dokunan yanıyordu, birçok iktidar sırf bu yüzden seçimlerde tasfiye oldu, gitti..

Basitçe özetledikten sonra 2009 yılına geldik.. AKP ilk kez bu meseleyi sonuçlandırmak üzere en ciddi girişimde bulunda ve yapılacak işler ajandasının en üstüne yerleştirdi.

AKP’nin bilgisi dahilinde Oslo’da başlayan PKK-MİT görüşmeleri, Habur olayı ile bitti.. 2011 yılında Oslo görüşmelerinin ses kaydı sızdı ya da sızdırıldı..

Sonra 2012 yılında KCK tutuklamaları başladı, Oslo süreci tamamen rafa kalktı.. Çatışmalar devam etti..

2013-Ocak ayında, İmralı’da, Abdullah Öcalan’la görüşmeye önce MİT başladı, sonra HDP milletvekilleri devam etti..

21 Mart 2013 günü, zirveye çıkış ya da geri dönüşü olmayan yola giriş gerçekleşir. Diyarbakır meydanında 1 milyon kişiye Abdullah Öcalan’ın mektubu hem Türkçe hem de Kürtçe okunur, ateşkesle beraber, PKK silahlı güçlerini Kuzey Irak’a çekmeye başlayacaktır..

Herkes derin bir oh çekti, bu iş bitti psikolojisi yakalandı. Anadolu’yu ikna etmek üzere akil adamlar oluşturuldu ve il-il, ilçe-ilçe dolaştırıldı..

2014 yılında yerel seçimler yapıldı, bu arada Kandil’den bazı homurtular duyulmaya başlandı.. İşte çözüm süreci işlemiyor, müzakerelere geçilemiyor gibi..

2014-Ağustos ayında Cumhurbaşkanlığı seçimi yapıldı ve Başbakanlığı bırakan Tayyip Erdoğan, yüzde 51.79 oyla Cumhurbaşkanı seçildi.

Bundan sonrası çözüm sürecinin zehirlenme aşamalarıdır..

Hem Suriye’de, hem de Irak’ta IŞID patlak verdi.. Hem Irak Kürtleri, hem de Suriye Kürtleri IŞID tehdidiyle baş başa kaldılar.. Musul düştü, Kerkük düşmek üzereyken ABD, havadan Peşmergelere yardım etti..

Suriye-Türkiye sınırında ise sembol olarak KOBANİ ha düştü, ha düşecek derken işte Peşmergeler geldi, ABD havadan bomba yağdırdı, en önemlisi PKK’nın Suriye kolu PYD sokak savaşlarıyla KOBANİ’yi IŞID’ın elinden kurtardı..

Irak Kürtlerini dost, Suriye Kürtlerini hasım olarak gören Türkiye’nin iktidarı AKP, çok büyük stratejik hata yapmıştır ve maalesef gelişmeleri okuyamamıştır..

İşte Diyarbakır’da o tatsız 6-7 Ekim olayları yaşandı.. Çözüm süreci artık komadaydı, ölümü için gün sayılıyordu..

Ve geldik 2015-Şubat ayına, meşhur ‘’Dolmabahçe Sarayı Mutabakat Metni’’ açıklamasına.. Kısaca İmralı-Kandil-HDP-AKP Hükümeti arasında varılan anlaşmaya göre PKK’nın silah bırakması için atılacak adımlar ajandası ya da manzumesiydi..

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Ukrayna dönüşü mutabakat metnini kabul etmedi ve görüşme masası devrildi..

Çözüm süreci öldü ve 2015-Nisan ayında Ağrı’dan ilk çatışma haberi geldi..

Sonra HDP’nin 7 Haziran seçimleri bağımsız değil de parti olarak katılacağını ilan etmesi, AKP-HDP ilişkisini ya da bağını tamamen kopardı.

Hele ‘’seni başkan yaptırmayacağım Erdoğan’’ demesi HDP Eş Genel Başkanı Demirtaş’ı en büyük düşman yaptı..

AKP için muhafazakar kesim dışında artık tek bir oy kanalı kaldı ve oraya oynaması hayat-mayat meselesiydi.. Evet, o kanal ‘Milliyetçi Türkler’ idi..

Kürtleri büyük oranda kaybetti. Diyarbakır’da, 7 Haziran seçimlerinde, sadece 1 milletvekili çıkarabildi. Durumun vahameti apaçık ortadadır..

Türkiye hafızasında biraz bulanıklaşan ‘’PKK’nın terör örgütü olduğu’’ algısını yeniden canlandırıldı. Terörle mücadele konsepti tam manasına uygulandı. ‘’IŞID’la da mücadele edeceğim’’ sözüne karşılık Kandil’in bombalanmasına uluslararası meşruluk kazandırıldı ve destek sağlandı.

PKK’nın karşı hamlesi de savaşı dağdan, şehre yığması oldu..

İşte 1-2 aydır Sur, Silvan, Cizre, Nusaybin, Silopi PKK için mahalle ve sokak savaşlarının yapıldığı saha oldu..

Okullar kapandı, 200 bin vatandaş evlerini terk etti, mahalleler tank ve top atışlarıyla harabeye döndü..

22 Aralık 2015 günü itibarıyla onca ölü, onca yaralı var.. En önemlisi vatandaşların gündelik yaşamı bitti.. Her yer kapalı, temel ihtiyaç ve gıda sıkıntısı baş gösterdi.

Bu savaşa ya da terörle mücadeleye karar veren AKP hükümeti, mutlaka nasıl bitireceğini de hesaplamış olmalı kanaatindeyim.. Tamam dağlarda aylarca, hatta yıllarca sürebilir ama şehirlerde olmaz.. şehirler insanların ikamet ettiği, yaşamını işiyle gücüyle idame ettiği yerlerdir, buralar ömrü billah çatışma sahası olamaz..

Bence AKP hükümetinin ajandasında nasıl sonlandıracağı belli değildir. Çare olarak ben kendi görüş ve düşüncemi söyleyeyim..

İmralı’da bulunan Öcalan’la devlet yetkilileri hemen temasa geçmeli.. ‘’AB müktesebatına uygun özerk yerel yönetimler’’ yasasını TBMM’den hemen geçirmelidir.. Okullarda 2.dil olarak Kürtçe eğitim-öğretim sağlanmalıdır.

Bunlar gerçekleşirse; AKP’nin bir zamanlar ağzından düşmeyen; ne analar ağlar, ne de babalar..

Olmazsa ne olur?

Diyelim ki yukarıda saydığım ilçelerden PKK temizlendi, evler onarıldı, insanlar geri göçtüler, yaşam yeniden başladı, Eheee sonra? 3 ay sonra tekrar başlamayacağını kim garanti eder? Hiç kimse.. Çünkü ‘’Kürt sorunu’’, ‘’PKK Terörü’’, ‘’Milli Birlik Projesi’’ adını her ne dersek diyelim ama bu sorun hep var olacak, çözülmediği müddetçe..

Hafıza nankördür, her şeyi çabuk unutur, bu film 32 yıldır oynuyor, ben şahsen bıktım, usandım..

AKP hem Türk vatandaşlarına, hem de Kürt vatandaşlarına bu sorunu çözmeye söz vermiştir ve iktidarsa çözmek zorundadır. İktidarlar sorunları ötelemek için değil çözmek için gelirler.. Çözemeyen iktidarlar hep gittiler, AKP de gider..

Ömer ÖZDAMAR (Yalnız Sol Muhalif)

Bucak-BURDUR

Facebook : https://www.facebook.com/omerozdamar62?ref=tn_tnmn
Twitter : https://twitter.com/omerozdamar
E-mail : homeros80@hotmail.com

İnstagram : https://instagram.com/omerozdamar/

Bu yazı daha önce kisi tarafından okundu.